سلام

گاهی لحظه ها نباید همه را از خود گفت ...

گاهی باید تنها آواهای دل دیگران را بگویم ،

شاید از زبان یک نخ بادبادک !

شاید از رنگی !

از دل یک آدم برفی ... !

دانه های عجیبی سپید می بارد

ادمک خواب هایم امروز شروع به دم و بازدم هوای بام  کرد ...

نفس کشید

نفسی ســــــــــــــرد ...

شاید چند روز دیگه میان کابوس آب شدن به دست جلاد خورشید ، مجال نفس کیدن نداشته باشد  ، به هر حال از طرف او " سلام "

بگذار لشکر سربازان سپید ، دانه دانه برسند ، خسته اند ، دوباره ، سفید ...

من عاشق الماس های سفیدم .

دانه های تکرار نشدنی ...

سفیدیِ لحظه های سرخ آسمان ...

شاید این برف سپید دیگر باز نگردد ، به هر حال از طرف رویاهای سفید دانه های الماس " سلام "

.

.

.

aramesh

دلیلی ندارد ... :

.

.

.

یــه دنیـــــا

شکستم

دوبــــــاره

هـمـیـــن ...

...

مینویسم ،

           به نیت خــاطـــــره هــــا ...

.

.

.

                    ... دلهـــره ...

.

.

.

زنگ دنیا ،

صدای دلهــــره ...

صدای روز هـــای آشفتگی ...

شک به تمام اشکـــ هـا ...

و حسی که امید است مگر این روز هـــا

به لحظاتی فکر میکنم که سخت نفس میکشیدم ...

تنهـا در هوایی که آشفته بازار این روز های زندگی بود ،

برای کسی که تنها در هوای آرامشــی که به آن دل خوش است

زنده میمانــد ...

سخت است ...

درکــــــ میخواهد ...

آرزو نمی کنم اما گاهی ،

 درد می خواهد ...

بگذریم ...

لحظاتی که گذشته اند خیسی اشک های خشک شده را بر نخواهند گرداند ...

میان آن همه " بی جوّی " ، ...

تو تنها توان انتظار داری ...

یا " اجبار " انتظار

به چیزی نگاه میکردم که از آینده مـیـگـفـت ، ...

احساس " تعلّق "

نمی دانم ...

به جایی ...

به کسی ...

به چیزی ...

یا حتی " عروسکـــ چشم دکـــمه ای خودت " ...

   من احساس کردم ...

                              تـو ، هـم ...

.

.

.

به قلم :aramesh

 -*-*-*-*-*-

هم نفس هــــام ، من اول مهـــــر تست گویندگی دارم ...

واسم یه لحظه از آرامشتون دعـــا کنید ...

دفتر خاک خورده قدیمی ، ...

                یادگاری از آرامـــشــ ...

.

.

.

حرف هــــای نگفتنی !

حرف هـــایی است برای " نگفتن " ...

و ارزش عمیق هــــــر کس ،

 به اندازه حرف هایی است که برای " نگفتن " دارد ...

دکتر عـــــلی شـــریعـــی

.

.

.

برای تمام کسانی که دوستشان دارم ...

                                  به بلندای آغـــــــــــــاز ...

.

.

.

             ... حروفـــــ آرامشــ ...

.

.

.

بگـــو از چشم کدام " ماه خیس " ، ...

دنیا را ،

دیده باشم ؟

که به کسانی منتهی شود 

 که دنیای من اند ... ؟

و حروفـــــ آرامشــیــــــ  که این روزهـــــــا ...

فروشی شده ... !

بگـــــو کدام سیاره ی دیگــــر ...

کدام ردپـــــــا ...

و من کسانی را دارم که تو در خواب ...

آرزو خواهی کرد ...

 " آزاد " ی که به وسعت نامش 

رهایی دارد ...

مثل آسمانی که امشب می بارد ...

و ابر هایی که در کویر " سایه "سازند ...

سایه ای که همـــــراه است ...

با وزش نسیم بر " دشت زمان " ...

و گل هایی که نازند در دستان دخترکی که ،

" فــــــــــرنازم " بود ...

آرامش برادری دارد که که آرزوی همیشگی اش بود ...

من برادری دارم مثل تمنای بهار

مثل " حامد "ی که مجازی نیست ، جای برداری که نداشته ام ...

آری نسیم بر اوج آسمان " می رقصید "

جایی که احساسی مثل یک " شاپرک " ، ...

نقش میزد بر عصای زندگی و  احساس ِ " پیــر مــــردی 24 سالــه " ...

در عمق قلبش انگار چیزی که مثل رویایی ناشناخته است ، ...

ریشه ای هزاران سالـــــه داشت ...

به وسعت " عـــــاطـفــه " ...

پدیده ای که این روزهـــــــــا ، میان چرخ دنده ها ی زنگی ماشینی مان ، 

به تکه هایی تبدیل میشود که بر قلب آیندگان خواهد نشست ...

...

کسی را میشناسم که معنای سعادت دارد ... 

مثل اسمش ...

" سعید " ی که واژه ها را صادقانه میگوید ...

و کسی که لبخندی دارد 

که اگـــــــر نشناسی اش ، میگویی : مــــرموز است ...

امــا من میگویم ... سوت دارد ...

نمیدانی سوت چیست . مثل " امیر " ی که می گوید : خدافسس ... !

هنگامی که خاطرات گذشته مثل سکانس آخر تله فیلم زندگی ام ...

بر پرده " نگاهم " رژه میروند ...

یادم ناخودآگاه و سرکش به سراغ کسانی میرود که میروند ...

حتی حقیقت ِشان ...

و ببین که من دوستانی داشته ام ،

که پایبندند به آسمانی که میان هوایش " نفس " می کشند ...

و برای کسانی که دوستشان دارم ...

خواهم نوشت ...

    " آسـان " باش ...

مثل سر آغــــــــازی دوباره

                           ... برای فــــردا ...

... پایان 

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...

 اشاره ای به مــــــــــــاه ...

.

.

.

به سمت " ماه " اشاره میکنم

                    و نمی دانم اکنون ،

                                کدام سمت آن ،

                                         تو را " نگاه " میکند ... !

.

.

.

 به قلم : ... aramesh ...

برای کسی که ...

                      آسمان ها و زمین ، مدیون اوست ...

.

.

.
                       ... حرف های ناتمام ...

.

.

.

 تا نگاه می کنی
وقت رفتن است ....
باز هم همان حکایت همیشگی ....
لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود ....
 آی ....
آی دریغ و حسرت همیشگی ....
ناگهان ....
 چقدر زود دیر می شود ....

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...

من به چشمان تو عادت دارم ...

مثل همیشه ،

                ... دکمه ای ...

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...

این دلنوشته و ...

                      تمامِ آرامش ...

.

.

.

                  ... بی دلــیل ...

.

.

.

گاهی بی دلیل دلتنگ میشوم ...

دلتنگِ باران ...

دلتنگِ تو ...

شعر هایم بر سپیدی کاغذ " خشک " میشوند ...

دستم می لرزد ...

تو که نیستی ، ...

  برای که شعر بگویم ... ؟

همه چیز " بی دلیل " اتفاق می افتد ...

   باران ، بی دلیل ...

قدم های ثابت تو را ، یاد آور میشود

زمان " لج " می کند ...

  آن هم بی دلیل ... !

واژه هایم خیس میشوند ...

  مبهم ... ، بی دلیل ....

در نبود تو ،

هوای " جمعه ها " ، تکــــراری است ... ،

                                              هـــــــوا ...  بی دلـــیـل ... !

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...

در تنهایی است ، که ارامش ...

.

.

.

               ... تنهایی ...

.

.

.

سالهاست که فکر می کنم ،

چه " هاله " ای بین من و توست ...

غبار اندیشه هـــایم ...

گلدان خالـــی اتاقم ...

قاب عکس خاک خورده ام ...

" همه " می گویند ،

تو تنهــایی ...

شاید روزی ، " استخوان هایم " ،

به تو بگویند ،

هنوز بین من و تو ، ...

            " هاله " ایست ...

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...

سکوت آرامش ...                           

                           و ...

                                     آرامشِ سکوت ...

.

.

.

                   ... تبعیدی دنیا ...

.

.

.

خدایـــــا ...

تلخی شعرم ، ...

بوئی هــزار ساله دارد ...

و من از " خود پرستی " ، ...

به تو روی می آورم ...

حالا که بوی بهـــار نمی آید و کوچه هایمان ...

پر از تاریکی است ... شاید ... تاریکی

بگذار " آخــرین " کلامم را بگویم ...

چه شد ، که به این دنیا ، ... " تبعید " شدم ... !

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...

و باز آرامشی در ، ...

                               واژه هــــــــــا ...

.

.

.

                  ... شبیه بــاد ...

.

.

.

شبیه باد

درست شبیه باد می دوی ...

پنبه هایم را  رشته کرده ای ... !

آن وقت چگونه می خواهی ،

هنوز دوستت داشته باشم ؟ ...

می خواهم " بی تو بودن " را ، ...

       ... " تمـــرین " کنم ...

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...

به آرامش سکوت ...

             و به سکوت آرامش ...

.

.

.

            ... بر خـــورد ...

.

.

.

نوری به زمین فرود آمد ...

دو جا پا بر شن های بیابان دیدم ...

از کجا آمده بود ؟ ...

به کجا می رفت ؟ ...

ننها دو جا پا دیده میشد ...

شاید " خطایی " پا به زمین نهاده بود ...

ناگهان " جاپا ها " به راه افتادند ...

روشنی همراهشان ، در بی کران به اتمام میرسید ...

ردپاها گم شدند ... !

خود را در روبرو تماشا کردم ... !

گوادلی از " مرگ " پر شده بود ...

و من در " مرگ خود " به راه افتادم ...

صدای پایم را از راه دوری می شنیدم .

شاید از " کویری " می گذشتم ...

انتظاری گمشده با من بود ...

ناگهان نوری در " مرگم " فروافتاد ... .

و من در اظطرابی زنده شدم .... ناگاه ....

دو جاپا هستی ام را پر کرد ...

از کجا آمده بود ؟ ...

به کجا می رفت ؟ ...

تنها دو جاپا دیده میشد

شاید خطایی پا به زمین نهاده بود ...

               و ...

و این دایره زندگی است ...

.

.

.

به قلم : ... aramesh ...